Dinsdag 6 februari Eindelijk op weg

Het is zover. We zitten in het vliegtuig op weg naar,  in eerste instantie Hong Kong. Een vriend van ons heeft ons vanmorgen naar het vliegveld gebracht en die reis ging heel voorspoedig. Ook op Schiphol viel de drukte mee en we waren snel onze koffers kwijt en konden richting Douane. Maar voor je bij de Douane komt moet je eerst nog een soort grenspost passeren, waar je getest wordt hoever ze met je kunnen gaan. Je moet je zakken leeg maken en je zorgvuldig ingepakte handbagage wordt volledig uit elkaar getrokken. Laptops, telefoons etc worden onderworpen aan een grondig onderzoek of je er geen bom in hebt verstopt. Jassen moeten uit, broekriemen moeten uit de broek, schoenen moeten uit en het enige wat eigenlijk ontbreekt is een inwendig onderzoek. Daar hebben ze tegenwoordig een levensgrote  3D scanner voor, waar je met je handen omhoog voor moet gaan staan. Vervolgens mag je door, tenminste als er geen piepjes klinken, want anders komt er een streng kijkende medewerker op je af met een blik van jij gaat je vliegtuig niet op tijd halen. Als er geen piepjes klinken sta je op je sokken en 3 gevulde bakken met kleding, schoenen, laptops en de inhoud van je zakken een meter verder op en wordt je geacht om alle spullen binnen 30 seconden weer op die plekken te krijgen, waar je thuis 3 dagen mee bezig bent geweest.

Maar goed we zitten nu in het vliegtuig en onze droomreis kan beginnen. Voor de mensen, die nooit vliegen even een uitleg hoe zo’n vliegtuig er van binnen uitziet. Je zit in een soort hele lange bioscoopzaal met als enige verschil dat de stoelen heel erg krap achter elkaar geplaatst zijn. En als ik krap zeg dan bedoel ik ook heel krap. Elke ruimte is optimaal benut zowel achter als naast je. Het eerste uur gaat nog wel, maar in het tweede uur begint het schuiven al een beetje. Althans je probeert te schuiven. Eerst probeer je je benen te strekken, maar omdat je knieën tegen de leuning voor je zitten gaat dat niet. Vervolgens ga je wat omhoog dat zijn je benen helemaal gestrekt, maar dan komt het nadeel van je scheenbenen. Deze kunnen niet buigen dus moedeloos zak je weer terug in je stoel en blijft met gebogen knieën zitten. Vervolgens gaat degene voor je met de stoelleuning naar achteren en komt op je schoot liggen. Dat betekent dat je ook niet je tafeltje voor je kan uitklappen, want die zit dan te hoogte van je kin. Als degene voor je naar achteren gaat blijft er maar een ding over, zelf ook naar achteren. Maar ja dat wordt weer niet gewaardeerd door degene die achter jou zit en die laat dat merken door zijn of haar knieën in jouw rugleuning te planten. Na het eten wat ook een hele uitdaging is probeer je wat te slapen, maar dat is eigenlijk onmogelijk. Net als je wat wegzakt trekt er iemand aan je hoofdsteun, omdat het onmogelijk is om uit je stoel te komen zonder je in allerlei bochten te wringen. Kijk ook altijd uit dat je niets buiten je stoeltje steekt, want voordat je het weet rijdt er een etenskarretje tegen aan of laat je een medereiziger een duikvlucht maken in het zeer krappe gangpad.

Maar dit jaar is het voor ons anders. Gezien al onze ervaringen van eerdere vliegreizen hebben we dit jaar, om onze 2e huwelijksreis, optimaal te vieren onze stoelen geboekt in Premium Economy. Deze stoelen zijn wel duurder, maar we hebben nu al optimaal plezier van onze keuze. Wat een verademing. We zitten heerlijk en hebben voldoende ruimte om regelmatig van zit/lighouding te veranderen.  Niemand achter ons en onze voorgangers zitten voldoende ver voor ons om er geen last van te hebben. Ons tafeltje zit in de stoelleuning en kan alle kanten opgeschoven worden. Een heerlijk uitgebreid entertainment pakket  met een zeer luxe koptelefoon. Ook is er een uitgebreid pakket met een luxe deken, hoofdkussen, sokken, slaapmasker en zelfs een tandenborstel met tandpasta Bij binnenkomst kregen we direct een heerlijk glaasje Champagne aangeboden nog voordat we gingen vertrekken. De maaltijden en drankjes zijn net allemaal wat luxer en uitgebreider. Leuk allemaal hoor, maar voor ons niet noodzakelijk. Het gaat ons vooral om de stoelen. Had ik al geschreven dat we zo heerlijk zitten ? Met een in alle kanten verstelbare hoofdsteun, zodat je niet aangewezen bent op opblaasbare kussentjes. We voelen ons wel een beetje ongemakkelijk in deze luxe positie, maar we genieten wel met volle teugen. Nog maar 2 uurtjes vliegen dan zitten we in Hongkong.