Donderdag 15 februari : puur natuur

Vandaag verblijven we in een van de grootste natuurparken van Tasmanië. We zitten letterlijk in de “middle of nowhere” en dan blijft het gek dat we gisteravond gewoon Nederlandse tv hebben zitten kijken en live hebben kunnen zien dat we weer een gouden medaille hebben gewonnen (Jorien ter Mors). Wij komen nog uit het tijdperk dat je als je op vakantie was je alle informatie uit gekochte boekjes van de ANWB moest halen. Tegenwoordig met internet heb je zo alles opgezocht en vertaald in je eigen taal. Echter dan heb je wel een goede WIFI nodig. Nog maar een paar jaar geleden moest je in het buitenland de hoofdprijs betalen voor een goede WIFI verbinding, maar tegenwoordig is alles gratis en anders koop je een goedkoop prepaid kaartje. Ongelooflijk hoe snel die ontwikkeling is gegaan . Het lijkt allemaal  nog zo kort geleden. Althans dat vinden wij. Gelukkig is de WIFI verbinding geweldig hier, want anders zou ik niet zo makkelijk dit Reislog kunnen bijhouden laat staan foto’s uploaden. Vandaag zijn we natuurlijk het natuurpark gaan verkennen . Nou kan ik wel vertellen hoe prachtig het hier is en dat we genieten van de vergezichten en dat we inmiddels 100 kangoeroes hebben gezien, maar je moet er midden inzitten om het echte gevoel te krijgen. De hele week verras ik Anneke al met netjes de autodeur voor haar open te doen, maar op een of andere manier geloof zij mijn goede bedoelingen niet. Zij denkt dat ik steeds aan de verkeerde kant van de auto sta, omdat het stuur bij ons nou eenmaal aan de andere kant zit. Overigens vraag ik al de hele week aan Anneke of zij soms wil autorijden, omdat ook zij regelmatig aan de verkeerde kant van de auto wil instappen. Het blijft komisch en we liggen regelmatig in een deuk. We zouden vandaag een kanotocht op zee maken, maar die gaat helaas niet door. Er staat al een paar dagen een stevige wind hGolven van 10 meter hoog vond de organisatie te gevaarlijk. Rare gasten toch, die Ausies. Bij thuiskomst (in onze bungalow) stond een verrassing op ons te wachten. Nee niet die vervelende kangoeroe, maar een heerlijk fles Champagne 🍾 voor onze trouwdag morgen. Blijkbaar heeft de reisorganisatie de receptie ingelicht. Hartstikke leuk toch ? Zeker omdat Anneke geen alcohol drinkt. 😜😋 Offer ik me wel voor een keertje op. Het is toch zonde om weg te gooien. Morgen is het dan zover. 40 jaar getrouwd. We gaan het op gepaste wijze hier vieren.