Vrijdag 16 februari : hoera, 40 jaar getrouwd

Vandaag zijn we dan 40 jaar getrouwd. De champagne staat al koud in de koelkast, maar vandaag is de laatste dag in het nationale park. We hebben ons dus voorgenomen om vandaag zoveel mogelijk dieren te spotten en hebben daarvoor een aantal wandelingen uitgezocht. We vertrekken al om 08.00 uur, want later op de dag wordt het drukker in het park. Bij het eerste uitzichtpunt aangekomen natuurlijk gelijk foto’s gemaakt en er was ook nog een heerlijk bankje waar we op uit konden rusten van de stevige klim. Al snel kwam er een kangoeroe op ons af die nieuwsgierig kwam snuffelen of er iets te eten was. Grappig gezicht, terwijl er voor ons een schitterend uitzicht was stond iedereen met z’n rug naar dat uitzicht toe. Blijkbaar was het fotograferen van de kangoeroe belangrijker. Maar ja van een kangoeroe kijken we inmiddels niet meer op. We stappen in de auto op weg naar onze volgende lokatie. En werkelijk naar 500 meter lopen komen we een Wombat tegen. Anneke probeerde hem te aaien en warempel dat liet hij nog toe ook. Wat een lieve dieren zijn dat. Even verderop zien we plots een Tasmaanse duivel. Zo wat zien die dieren er eng uit. Het zijn vleeseters en we hadden al verhalen gelezen dat zij 5x zo sterk zijn als een Pit Bull. Op gepaste afstand blijven dus. We wandelen rustig door en zien een grote zwarte slang krioelen door het gras. We weten natuurlijk dat we op de paden moeten blijven en slangen zijn er niet op uit om mensen aan te vallen. Het wordt steeds leuker en ons doel om zoveel mogelijk dieren te zien lijkt te gaan slagen. Oh ja had ik al verteld dat we vandaag naar het dierenopvangcentrum zijn gegaan. Bovenstaande dieren kom je natuurlijk niet zo maar in het wild tegen, tenzij je s nachts erop uit trekt. We genieten hier met volle teugen. Deze dierenopvang vangt alleen Australische diersoorten op en het leukste is dat je er heel dicht bij kunt komen en ze zelfs kan aanraken. Anneke voert de kangoeroes en de Wombats vinden het heerlijk om geaaid te worden. De Tasmaanse duivels worden gevoerd en dan zie je pas dat zij met  die enorme kaken en tanden de botten van het vlees doormidden breken. Verder zien we de prachtigste vogels, die alleen hier in Australië leven. Ook zijn er heel veel kleine knaagdieren. Leuk om alles van zo dichtbij te zien. Na een paar uur door het park gelopen te hebben kopen we bij de shop in de dierentuin nog wat T shirts. Deze opvang verdiend het om gesponsord te worden. Tijd om weer naar ons logeeradres te gaan. Dan schrikken we ons lam, terwijl we de achterdeur van de auto open doen zien we een grote spin van een halve hand groot op de achterbank rustig paraderen. Hoe is die er nou ingekomen. Geen idee of deze giftig is, maar we nemen geen risico. Met een statief lukt het ons om de spin weer buiten de auto zijn weg te laten vervolgen. En we beseffen  maar al te goed dat het maar goed is dat we hem op tijd zagen. Voor hetzelfde geld klimt hij tijdens het rijden langs je benen omhoog. Zo nu is het tijd om heerlijk te gaan eten in een restaurant met een prachtig uitzicht op zee. Tenslotte zijn we maar 1x 40 jaar getrouwd. Morgen trekken we weer verder.