Zaterdag 3 maart: Lorne

Wat ontzettend leuk om al jullie reactie’s te lezen. We hebben er al meer dan 150 ontvangen en vinden het leuk dat er zoveel mensen met ons meeleven/reizen. Dank daarvoor. 

Vanmorgen zijn we allebei nog een beetje grieperig vertrokken. We hebben geen keus en moeten weer verder. Onderweg gaan we ons steeds beter voelen. Dit komt voornamelijk door de fantastische uitzichten langs de kust. The Great Ocean Road doet zijn naam alle eer aan. Wat een geweldige kustlijn. Regelmatig stoppen we onderweg om de uitzichten te bewonderen. Van onze vorige gastheer hadden we al gehoord dat we vooral moesten genieten van de uitzichten in het begin van onze route, want aan het einde van de route worden ze toeristischer en uiteindelijk oominder mooi. En waaaauuuuh er is geen woord van gelogen. Wat kan de natuur geweldige dingen maken. We vallen van de ene in de andere verbazing. Het een nog mooier dan het ander. En wat is hier in Australië relax rijden. We zijn hier nu 4 weken en hebben werkelijk nog geen enkele keer een claxon gehoord. Of je nu op het platte land rijdt of midden in de stad iedereen houdt rekening met elkaar. Ook al wordt er een foutje gemaakt, iedereen wacht geduldig tot het opgelost is. Geen getoeter, geen middelvingers. Dat is overigens voor mij ook even wennen. Onze rit van vandaag is slechts 2 uur, maar uiteindelijk zijn we maar liefs 8 uur onderweg, want er is zoveel onderweg te zien. We stoppen nog even bij een outlet en ook daar valt opnieuw op hoe aardig iedereen is. Niet zo overdreven als Amerikanen, maar oprecht vriendelijk en aardig zijn die Aussies  tegen iedereen. Dankzij het geocachen komen we ook op plekken die niemand zou aandoen, maar zo onverwacht prachtig en geweldig zijn. Overal staan de prachtige uitzichten goed aangegeven met goede parkeerplaatsen erbij dus het is een makkie om overal te stoppen en te genieten. Helemaal aan het eind van de Great Oceaan Road komen we bij de 12 apostelen. Een wereldberoemde attractie, zo staat in alle boekjes vermeld. Wat een tegenvaller, van de 12 apostelen zijn er officieel nog 11 over, maar in werkelijkheid zijn het er maar 7, die je nog ziet. Allemaal bussen met de bekende Aziaten, alleen maar drukte en chaos. We hebben onderweg veel mooiere creaties van de natuur gezien, maar ja de meeste toeristen rijden de route andersom en dat is dan het eerste wat ze aandoen. Voor ons was het de laatste uitzichtpunt dus dan kan je beter vergelijken. Eindelijk, na een vermoeiende dag komen we aan op ons nieuwe logeeradresje. We moesten een half uur van te voren bellen dat we eraan kwamen en daar aangekomen begrepen we waarom. Een allervriendelijkste vrouw, Christine, stond ons aan het begin van de oprijlaan op te wachten. Ze verwelkomde ons door onze namen te noemen en zou ons voor rijden. Met een bloedgang gaf ze gas in haar SUV en ik moest werkelijk alle zeilen bijzetten om haar bij te houden over de  Dirty Road (gravelweg). Slechts 1x maal zag ik haar remlichten branden. Dat vond ik verdacht. Gelukkig minderde ik ook vaart, want het bleek een soort skischans te zijn. Als ik geen gas had terug genomen had ik wellicht nu nog 4 wielen in de lucht gehad. Ze bleek een gigantische boerderij te hebben met een aantal hectare grond met daarop 4 huisjes. We voelden ons gelijk thuis. Ze gaf ons uitgebreid informatie waar we zeker 7 dagen genoeg aan hebben. Helaas blijven we maar 1 dag. Momenteel zijn we volop aan het genieten van ons nieuwe onderkomen met uitzicht naar alle kanten over de landerijen. Anneke heeft in de buitenkeuken pannenkoeken gebakken en die waren heerlijk. We zitten opnieuw midden in de natuur, dus geen WIFI. Dit verhaal lezen jullie dus wat later.