Zondag 11 februari : Op weg naar Tasmanie

Vandaag zijn we weer in het vliegtuig gestapt op weg naar Tasmanië. Een eiland onder Australië, waar we de komende 2 weken rond gaan trekken op zoek naar bijzondere diersoorten, zoals de Tasmaanse Duivel. Zo’n binnenlandse vlucht is eigenlijk altijd heel leuk. We kwamen aan in Hobart, een lief klein kneuterig vliegveldje, waar we direct besnuffeld werden door de vliegveldhond. Nou ja, wij werden niet besnuffeld, maar onze bagage. Terwijl wij vinden dat onze bagage altijd lekker ruikt vond de hond het niet de moeite waard om er lang bij stil te staan. Het was ons niet duidelijk of deze hond op zoek was naar drugs. Wij vermoeden dat het vooral om meegebrachte etenswaren ging, want daar zijn ze heel erg streng mee hier in Australië. Op het vliegveld stond onze huurauto voor ons klaar. En raad eens wat voor een kleur. Een oranje. We voelen ons gelijk thuis in ons autootje. Hoewel dat is toch wat overdreven. Om te beginnen zit het stuur aan de verkeerde kant. Althans dat vinden wij, maar dat is niet het ergste. Ook is het niet erg dat ze hier links rijden. Daar wen je snel aan met al die rotondes. Schakelen is niet nodig, want het is een automaat en laten we dat nou thuis ook gewend zijn. Nee het is hilarisch dat de ruitenwissers en de knipperlichten precies andersom zitten als bij ons. Dus dat betekent bij elke bocht dat de ruitenwissers aangezet worden. Normaal geen probleem, maar het regent helemaal niet hier. Onderweg naar ons eerste logeeradres gaan we Mount Wellington beklimmen ( met de auto) . Boven op de berg is het 7 graden en dat is even wennen als je 3 dagen lang 35 graden gewend ben. Maar wat was dit de moeite waard. Wat een fantastisch uitzicht over een groot gedeelte van Tasmanië. Zelden zo’n mooi uitzicht gezien en geloof me we hebben er al heel wat gezien. Na een paar prachtige foto’s gemaakt te hebben terug naar beneden, waar de temperatuur een prettige 20 graden is. Wel zo fijn na de hitte van de afgelopen dagen, maar we zitten dan ook wat dichter bij de zuidpool. Inmiddels zijn we aangekomen bij ons eerste adresje in Tasmanië. En het enige wat we kunnen zeggen is waaaauuuuuuu. Het overtreft onze stoutste verwachtingen, maar zie zelf de foto’s maar.